Van den Hoek: ”Dit was één van mijn mooiste wedstrijden ooit!”

Door Jochem van den Hoek

Ik ben terug van de Ulster GP. Het was één van de mooiste wedstrijden die ik ooit gereden heb! In eerste instantie was het de bedoeling dat ik zelf met de Yamaha zou gaan. Na overleg met mijn teambaas Tonny Wassink hebben we toch besloten om met het complete team te gaan. Ik was dus van alle luxe voorzien doordat we de complete vrachtwagen bij hadden, en het mooiste was nog dat ik met de Kawasaki aan de start kon verschijnen!

We waren een beetje huiverig door alle verhalen die we gehoord hadden over de situatie in Calais. Gelukkig viel alles mee en konden we zonder problemen de oversteek maken. Wel had ik me een beetje vergist in de snelheid van de vrachtwagen. We misten de ferry naar Noord-Ierland, maar we konden een latere ferry pakken. Hierdoor kwamen we wel vrij laat aan en toen we eenmaal bij het paddock aankwamen hadden we er een goede 24 uur reizen opzitten, je moet er wat voor over hebben om internationaal road racer te zijn!

De trainingen begonnen op woensdag. Het heeft de hele dag geregend. Ik vond het best spannend om de eerste meters op deze baan in de regen te maken. De dag begon met de nieuwkomers training. De gehele training rijd je achter een rijder aan die al jaren op deze baan geracet heeft en dus goed de weg weet. Het tempo werd rustig opgebouwd en we hadden ruim de tijd om de baan te leren. Doordat ik mijn huiswerk goed gedaan had wist ik de weg al wel, maar de snelheid was toch wel iets waar ik aan moest wennen. Wat gaat het ongelofelijk hard op deze baan! Tijdens de laatste wedstrijd die ik reed op zaterdag, noteerde ik een topsnelheid van 291 km/u en een gemiddelde snelheid van boven de 200 km/u!

Na de nieuwkomerstraining mochten we tijdens de trainingen voor de Dundrod National ons eigen pad kiezen. De Dundrod wedstrijden zijn een soort nationale wedstrijden en de Ulster GP is de internationale wedstrijd, maar niemand wist echt precies te vertellen hoe het zat. Ik wist mijn draai redelijk snel te vinden op de nog steeds natte baan. Ik wist me als 26ste te kwalificeren in de Dundrod Superbike en als 11de in de Dundrod Challenge, een klasse voor eerste en tweedejaars.

De donderdag begon met de trainingen voor de Ulster GP. Tussen de echt snelle mannen, de complete top van de road race wereld rijdt hier mee. Inmiddels was het gestopt met regenen en we konden ’s ochtends de regenwielen uit de Kawa halen. Het was op de droge baan wel weer wennen geblazen. De bochten zijn daar zo gigantisch snel. De eerste versnelling wordt in een ronde maar twee keer gebruikt. Er zitten zelfs een aantal vijfde versnellingsbochten in en twee snelle knikken die vol gas in de zesde genomen worden! Ik heb er de hele week over gedaan om dat voor elkaar te krijgen. Op de droge baan viel ik wel wat terug in de uitslagen. Ik noteerde een 35ste tijd in de superstock en een 33ste tijd in de superbike klasse van de iets meer dan 70 deelnemers. Toch niet slecht op de voor mij nieuwe baan.

’s Avonds zou ik nog in actie mogen komen tijdens de Dundrod superbike en Dundrod challenge. Helaas is de challenge niet meer verreden doordat de organisatie in tijdnood kwam. Erg jammer want ik had de elfde startpositie in handen en had mijn tijd na die kwalificatie alweer flink kunnen verbeteren.

De Dundrod superbike was een erg mooie wedstrijd. Nadat we van start gingen had ik een klein beetje moeite om geconcentreerd te blijven rijden tussen het geweld. Het is op zo’n baan toch nog wel even wat anders om te racen dan op de IRRC banen. Ik ging te hard Wheeler’s corner in en kon de motor net uit het gras houden. Een spannend momentje en het kostte me ook nog eens een positie of twee. Ik wist me te herstellen en zette de achtervolging weer in. Typisch aan de Ulster GP is dat je na één of twee ronden in een club komt te zitten waar niemand meer uit weg kan rijden. Dit komt door het grote effect wat de slipstream heeft op zo’n snelle baan. Het werd dus een gevecht tot in de laatste ronde en ik dacht dat ik genoeg gedaan had, maar in de laatste ronde kwam Fabrice Miquet me toch nog voorbij in de hairpin. Later hoorde ik van degene die daar weer achter zat dat hij een gele vlag genegeerd had waardoor hij me kon inhalen, maar dat terzijde. Ik finishte dus als tweede van de groep en 23ste totaal.

Nadat we de rustdag op vrijdag gebruikt hadden om wat site seeing te doen en naar Joey’s bar te gaan, een must voor elke road race fan natuurlijk, werden zaterdag de wedstrijden voor de Ulster GP verreden. De dag begon met de superstock wedstrijd. Ik voel me niet 100 procent op mijn gemak op de reglementair voorgeschreven straatbanden, het is goed te merken dat ze minder grip bieden dan de slicks waar ik normaal op rijd. De race verliep ongeveer hetzelfde dan de eerste, ik was redelijk sterk in de groep waarin ik terecht kwam. Helaas werd de race vroegtijdig afgevlagd. Ik had het gevoel dat er nog wat meer in gezeten had. Toch finishte ik als 24ste in het sterke deelnemersveld.

Tijdens de superbike wedstrijd mocht ik gelukkig weer op mijn oude vertrouwde slicks rijden. Ik had een goede start en voor mijn gevoel reden we de gehele race snelle tijden. Net als voorgaande races kwamen we in een mooi groepje terecht met veel onderlinge strijd. Met nog een ronde te gaan gleed mijn voet ineens van mijn pedaal af. De ervaring leert me dat dit op olie lekkage kan duiden. Ik schrok hier een beetje van en durfde geen risico’s meer te nemen en heb de race op de 21ste plaats uitgereden. Achteraf bleek mijn gevoel te kloppen, de motor lekte olie en we hebben hierdoor de laatste superbike wedstrijd uit moeten zitten.

Het was een geweldig avontuur en ik heb er met volle teugen van genoten! Ook vond ik de resultaten erg goed tussen de grote jongens. Ze zeggen dat je ongeveer 3 jaar nodig hebt om de baan te leren, dus ik verwacht dat ik over twee jaar wel op het podium sta! (grapje)

Inmiddels zijn we klaar voor vertrek naar Horice in Tsjechië, voor alweer de eennalaatste wedstrijd van het IRRC. Ik ga mijn best doen om mijn vijfde plaats in het kampioenschap te verdedigen!