Performance Racing coureur Johan Fredriks kwam op 15 mei zwaar ten val tijdens de training van het bekende North West 200 Raod Racing evenement. Na een lange periode in het ziekenhuis van Belfast te hebben gelegen, mocht de Kawasaki coureur eindelijk terug richting Nederland. Bij terugkomst volgde nog een aantal operaties in o.a. België. Nu ruim vijf maanden na zijn crash, mag Fredriks eindelijk voorzichtig beginnen met zijn herstel.
Johan, na je crash tijdens de North West 200 verbleef je langdurig in het ziekenhuis van Belfast. Hoe was deze periode voor jezelf en hoe kijk je hier nu op terug?
‘’Dat was een vrij pittige periode want ineens zit je in een hele andere situatie dan je gewend bent. Ik heb ongeveer 3,5 week in het Royal Victoria Hospital in Belfast gelegen en dat is een behoorlijke tijd. Toch ging deze gek genoeg nog vrij vlot voorbij, ik denk ook doordat alles een beetje langs je heengaat en je in een soort roes leeft. Ook is het niet alleen maar kommer en kwel geweest, ik heb hele leuke en boeiende mensen leren kennen.’’
Wat hebben de doctoren daar voor je kunnen doen?
‘’Ze hebben me niet alleen heel snel kunnen helpen, maar ook nog extreem goed. Dat is vooral achteraf duidelijk geworden toen ik ter controle terugkwam in België. De orthopedisch chirurg in België staat zelf ook erg hoog aangeschreven en zelfs hij was diep onder de indruk van het werk wat in Ierland gedaan is. Ze hebben niet alleen voorkomen dat mn onderbeen geamputeerd kon worden, maar ook een kans gegeven op een acceptabel herstel. De anatomie is immers de basis, als de basis niet goed is zal het uiteindelijke resultaat ook nooit goed kunnen zijn. In Belfast hebben ze een uit elkaar gespatte voet en enkel eigenlijk weer de originele vorm kunnen geven. ‘’
Op een gegeven moment mocht je naar huis, Hoe is dit reis technisch precies gegaan en verlopen?
‘’Dat is heel netjes geregeld door de organisatie die patiënten vervoerd. Er is een verpleger de dag ervoor al naar Belfast gekomen. Die heeft alles met het ziekenhuis kortgesloten en zo kon ik de volgende dag in de ambulance naar het vliegveld. Daar ben ik met een lift in het vliegtuig geplaatst en in Schiphol er weer uitgehaald om daar vervolgens weer in een ambulance naar huis vervoerd te worden. Dit alles onder begeleiding van die verpleger.’’
Bij terugkomst in Nederland kon je eigenlijk nog niks doen omdat je toen nog operaties moest ondergaan en veel pijn had. Op welke manier ben je deze tijd doorgekomen ?
‘’Eigenlijk door veel te slapen. Door de operaties en de pijnstillers ben je erg duf en slaap je dus makkelijk. Een nadeel is dat je je niet echt kunt concentreren en daardoor hebben lezen en in mindere mate TV kijken ook niet veel zin. Gelukkig werd dit gaandeweg beter en kon ik dus lezen, TV kijken en visite ontvangen. ‘’
Je bent momenteel al weer al een paar maanden verder. Is er al wat meer bekent over het verdere verloop van je herstel?
‘’Ik kan nu gelukkig al een stuk meer en gebruik ook geen pijnstillers meer. Afgelopen woensdag heb ik weer een evaluatie gehad en daarbij zijn ook foto’s genomen. Eindelijk is het sterk genoeg om te kunnen beginnen met revalidatie. Eigenlijk zal in de komende periode pas gaan blijken wat ik aan dit letsel zal overhouden. Heel waarschijnlijk moet ik over een paar maanden nog een keer onder het mes om platen te verwijderen. Nu zit mijn voet zelf nog vast zodat deze kan herstellen. Het nadeel is dat de voet niet echt kan bewegen. Ter illustratie: als je je blote voet op de grond zet spreid deze zich uit. Dit komt door de gewrichten in de middenvoet. Ik heb dit nu dus niet, maar hopelijk straks weer wel zodra de platen eruit zijn en het weer losgemaakt is doormiddel van fysiotherapie. De Belgische arts vertelde mij dat de voet er qua kleur en zwelling uitzonderlijk goed uit ziet voor iemand die zoveel letsel heeft gehad, dus in dat opzicht loop ik in ieder geval 1-0 voor.’’
Je vertelde dat je de afgelopen week te horen hebt gekregen te mogen beginnen met je revalidatie. Hoe gaat dit proces eruit zien?
‘’Ik heb binnenkort mijn eerste sessie bij de fysiotherapeut. Alles moet nu vooral sterker worden en losser worden. Het is nu heel erg stijf, ik kan mijn voet via de enkel maar een beetje bewegen, dat moet natuurlijk veel meer worden. Doordat de voet en enkel heel lang rust gehad hebben is er ook botontkalking ontstaan. Door weer te beginnen met belasten wordt het bot juist ook weer sterker. Ik mag nu bijvoorbeeld met mijn slechte been op een weegschaal staan en dan tot 30 a 40kg drukken. Dit kan ik dan opbouwen met de pijn als raadgever. Daarnaast ben ik al een beetje begonnen met fietsen en ik mag ook gaan zwemmen en lopen in het water. Hoe het zich precies zal ontwikkelen en hoe snel en hoe ver ik herstel zal alleen de tijd kunnen leren. ‘’
Je hebt natuurlijk nog een lange weg te gaan, maar hoe kijk je zelf naar je herstel? Ben je tevreden?
‘’Op dit moment ben ik wel tevreden. Twee maanden geleden maakte ik me wel een beetje zorgen, ik had toen 1,5 maand na de operatie) nog behoorlijk veel pijn en het voelde ook heel raar, alsof het mijn onderbeen niet meer was. Nu voelt het al veel beter, ik heb weinig pijn en het feit dat de arts zegt dat het er naar verhouding best goed uitziet stemt me ook tevreden. Uiteraard moeten we wel realistisch blijven want ik moet van heel ver komen. ‘’
Het moet een fysiek, maar vooral ook mentaal een moeilijke periode voor je zijn geweest. Hoe heb jij je hier doorheen geslagen?
‘’Eigenlijk heel simpel: opgeven is geen optie. Ik heb geen andere keuze dan vol voor een optimaal herstel te gaan. Het ongeluk kan ik niet meer ongedaan maken maar ik kan wel maximaal aan mijn herstel werken. Dat betekent overigens ook op de juiste momenten rusten in plaats van een extra training bijvoorbeeld. Verder heb ik me ook redelijk verdiept in de anatomie van de voet en enkel en welke soorten blessures ik precies heb. Het hebben van kennis hierover kan alleen maar voordelig zijn. ‘’
Het klinkt nog heel ver weg maar hoe zie jij de toekomst in de racerij?
‘’Dat is nog erg vroeg om te zeggen, het zal sowieso er vanaf hangen hoe ik hier uit ga komen. Maar ook of ik straks nog fatsoenlijk in de rondte ga. Ik ga zeker proberen om weer een keer te rijden en afhankelijk van wat het gevoel zegt verder beslissen. In het ergste geval zal ik het team blijven aanmoedigen onder het genot van een biertje! ‘’